HEND
Ακόμα μια οικογένεια μεταναστών στον επικίνδυνο δρόμο προς την Ελλάδα χωρίστηκε. Ο πατέρας με τα παιδιά βρέθηκε στην Γερμανία ενώ η μητέρα με την μικρότερη κόρη της τραυματισμένη στην Μυτιλήνη. Η προσπάθεια, και η αγωνία δεν λύγισε ούτε μια στιγμή μέχρι να βρει την οικογένεια της και να καταφέρει να επανενωθούν. Τα δάκρυα που τις ξεφεύγουν είναι για την χαρά της που τα κατάφερε στο τέλος αλλά και την στεναχώρια της που πρέπει να αποχωριστεί τόσους αγαπημένους της ανθρώπους που μέχρι εκείνη την ώρα της συμπαραστέκονταν.
Δημιουργική ομάδα:
Mιχάλης Αϊβαλιώτης, Narsi Nasser, Aljanadi Hend, Alhila Maria, Faten Alobidi, Rawaa Mahmood
Σύμβουλος Σκηνοθεσίας/Σεναρίου: Άγγελος Κοβότσος, Μάρκο Γκαστίν
Σύμβουλος εικονοληψίας/μοντάζ: Ανδρόνικος Καρακατσάνης
Συνέντευξη Σκηνοθέτη
Σε ένα καμπ μπορείς να βρεις μετανάστες και πρόσφυγες με πολλά κοινά στοιχεία όπως τα πολύ λίγα υπάρχοντα, η καχυποψία, η αγωνία τους για το αύριο, η λαχτάρα για μια καλύτερη ζωή γι αυτούς και τα παιδιά τους. Αν μείνεις σε αυτό τότε έχεις μια κατηγορία ανθρώπων και τίποτα άλλο. Αν όμως τους πλησιάσεις τους μιλήσεις και τους καταλάβεις αναδύονται ιστορίες μοναδικές, δυνατές, πολλές φορές κωμικοτραγικές αλλά και ανθρώπινες που δεν θα τις ξεχάσεις ποτέ. Η πανέμορφη Μαρία και η τσαούσα Hend σε προκαλούν να τις γνωρίσεις και να μοιραστούμε μαζί με τους θεατές την happy end ιστορία τους μετά όμως από μια διετής σχεδόν οδύσσεια.
Μόνο φιλικά και οικεία μπορείς να νιώσεις με αυτούς τους ανθρώπους που σε καλούν να μοιραστείς μαζί ένα τσάι ή το μεσημεριανό τους. Στην θέση τους σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να μπεις με ένα ντοκιμαντέρ ή μια φιλική συζήτηση. Αυτό όμως που νιώθεις με την Hend είναι αλληλεγγύη και συμπόνια.
Κάθε ιστορία είναι διαφορετική κάθε ανάγκη διαφοροποιημένη αυτό που δεν αλλάζει βλέποντας την ιστορία της Hend είναι ότι πρέπει να δραστηριοποιηθούμε γιατί κανείς δεν αξίζει να κινδυνεύει κανείς δεν αξίζει να υποφέρει ιδίως τα παιδιά. Γι αυτό δεν είναι υπεύθυνο το κράτος, το υπουργείο, οι τοπικές αρχές, οι οργανώσεις, οι άλλοι. Εμείς καθένας ξεχωριστά πρέπει να δραστηριοποιηθεί γιατί εκεί έξω υπάρχουν ανάγκες και εμείς μπορούμε να τις απαλύνουμε.
