ΑΡΩΜΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ

Η ιστορία του ντοκιμαντέρ, είναι η ιστορία του Τάχερ από το Χαλέπι της Συρίας και του αγαπημένου του φαγητού που είναι η Μολοχία.

Πριν γίνει πρόσφυγας και φτάσει στην Ελλάδα, ο Τάχερ δίδασκε σε ένα σχολείο το πρωί και το βράδυ δούλευε ως σεφ

Καθώς μας δείχνει πως μαγειρεύεται το αγαπημένο του φαγητό, το οποίο είναι και η σπεσιαλιτέ της οικογένειας του, ο Τάχερ μας μιλάει για τη ζωή του στη Συρία για τη δύσκολη απόφαση που πήρε να εγκαταλείψει τη χώρα και την οικογένεια του. Η διήγηση συνεχίζεται μιλώντας για το ταξίδι του  προς την Ευρώπη και όλες οι αναμνήσεις ξεκινάνε από την μυρωδιά ενός φαγητού....

Ο Τάχερ ζεί πλέον στην Ελλάδα και συνεχίζει να μαγειρεύει ως σεφ!

Δημιουργική ομάδα: Αιμιλία Σκουρλά, Γεωργία Αμπουράντυ, Μαρία-Βιολέτα Κυριάκου

Σύμβουλος Σκηνοθεσίας/Σεναρίου: Βασίλης Λουλές

Συνέντευξη Σκηνοθέτη

Η αφορμή για να γίνει η επιλογή του θέματος ήταν η γνωριμία της ομάδας με μια κολεκτίβα προσφύγων και μεταναστών που εργάζονταν οι περισσότεροι ως μάγειρες στις χώρες τους αλλά τώρα και στην Ελλάδα. Ο κάθε μάγειρας, μαγειρεύει φαγητά της κουζίνας του τόπου του.  Μέσα από την ιδέα της κολεκτίβας αυτής, ξεπήδησε και η ιδέα της ομάδας, στην οποία το φαγητό συνδέεται με την εκάστοτε πατρίδα. Έτσι διερευνήθηκε η σχέση φαγητού και πατρίδας του Τάχερ, όπου μέσα από τις αισθήσεις του και το μαγείρεμα, προκύπτει και η αναπήδηση στιγμών από το παρελθόν του.

Γνωρίσαμε ανθρώπους που παρα τον ξεριζωμό από τις χώρες τους, τις τεράστιες δυσκολίες του ταξιδιού τους αλλά και τις δυσκολίες εγκατάστασης τους στην Ελλάδα  προσπαθούν να ξαναξεκινησουν τις ζωές τους με παρα πολυ θετική ενέργεια και δύναμη! Δίνουν ένα σημαντικό μάθημα ζωής 

Μάθαμε για τις ζωές που άφησαν, τους φίλους και τις οικογένειες τους, για τις δυσκολίες των ταξιδιών τους, τα άγχη και τους φόβους τους. Νιώθουν περήφανοι για την τέχνη της μαγειρικής τους και  μέσω αυτής να ξεκινήσουν τη νέα ζωη τους.  Νιώσαμε πως θα μπορούσαμε να είμαστε αντίστοιχα στη θέαση τους. Επίσης, ήταν πολύ  έντονη η σημασία της οικογένειας και του φαγητού και της φιλίας

Αιμιλία Σκουρλά

Η κατεύθυνση της έρευνας μας στις πολιτιστικές δράσεις που βοηθούν στην ένταξη και την κανονικότητα των προσφύγων μας οδήγησε σε συλλογικές δομές δημιουργικότητας, και συγκεκριμένα στην κολεκτίβα μαγείρων  - προσφύγων και μεταναστών.  Η κολεκτίβα αυτή μας ανέδειξε μια ενωτική οντότητα που φτιάχνει μια νέα οικογένεια σε ένα καινούριο τόπο και μια παράδοση που συνεχίζεται μέσα από το φαγητό. Ο πρωταγωνιστής μας μαγειρεύει και το φαγητό ιστορεί εικόνες από την πατρίδα και την οικογένεια του.

Είχα την τιμή να γνωρίσω ανθρώπους που οι αφηγήσεις τους από την πατρίδα που άφησαν, το ταξίδι και τη νέα τους καθημερινότητα μπορούν να σε κάνουν να αναθεωρήσεις τι είναι σημαντικό. Η θέληση τους να φτιάξουν από την αρχή τη ζωή τους και η ανάγκη τους αυτή που δεν αφορά μόνο την επιβίωση αλλά μια νέα ζωή με ουσία δίνει ενέργεια, δύναμη και αισιοδοξία.

Είδα ότι το προσφυγικό δεν είναι ένα ζήτημα αλλά είναι οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να δουν τις ζωές τους να αλλάζουν και να αφήσουν την πατρίδα τους, την οικογένεια και τους φίλους τους. Είναι θέμα τύχης που δεν είμαστε εμείς αυτοί οι άνθρωποι. Το σημαντικό είναι να δεις το μάθημα δύναμης που δίνουν. Η παράδοση που συνεχίζουν τους συνδέει με την πατρίδα, τον κόσμο που έχουν χάσει. Αυτά που έχουν αξία είναι η οικογένεια, η φιλία,  η δημιουργία και η προσφορά ενός πιάτου. 

Aμπουράντυ Γεωργία

Το θέμα της ταινίας επιλέχθηκε με αφορμή μιας συλλογικής κουζίνας που παρευρέθηκε η ομάδα, παρατηρήθηκε ότι το φαγητό ενώνει τους ανθρώπους και μέσω της διαδικασίας της παρασκευής του αλλά και της κατανάλωσης του.

Η ομάδα ήρθε σε επαφή και με τον Τάχερ, ο οποίος είναι μάγειρας, κατάγεται από την Συρία και μένει πλέον στην Ελλάδα. Έτσι το ενδιαφέρον στράφηκε στην ιστορία ενός ανθρώπου, που είναι σχεδόν συνομήλικος με τα μέλη της ομάδας, προκειμένου να φάμε μαζί, και να μας μιλήσει για ότι θέλει να μοιραστεί μαζί μας.

Το ντοκιμαντέρ ήταν μια αφορμή για να γνωρίσουμε πιο εύκολα τον Τάχερ, με τον οποίο αναπτύχθηκε πολύ καλή σχέση με τα μέλη της ομάδας. Ο Τάχερ μοιράστηκε μαζί μας συμβάντα και συναισθήματα από τη ζωή του, και το ίδιο έγινε και από την πλευρά των μελών της ομάδας.

Μέσω της επικοινωνίας μας με τον Τάχερ, φανταστήκαμε πως μπορεί να είναι η συνθήκες στο Χαλέπι, μάθαμε λεπτομέρειες για το ταξίδι του Τάχερ, όπως και πολλών άλλων ανθρώπων. 

Μαρία Βιολέτα Κυριάκου